กลอนสุภาพ

คือน้ำผึ้งคือน้ำตาคือยาพิษ 

คือหยาดน้ำอำมฤตอันชื่นชุ่ม

คือเกสรดอกไม้คือไฟรุม 

คือความกลุ้มคือความฝันนั่นแหละรัก 

 อาจเป็นความหนาวในราวป่า
เมื่อพบว่ารอยเท้าก้าวถลำ
และอ้อมแขนความมืดมีเพียงสีดำ
ในช่วงคืนแห่งค่ำร่ำอวยพร